Habersiz Sevgiliye...

Okey taşlarının manalı ezgisini dinliyorum bir çamın gölgesinde
Habersiz sevgiliden kilometrelerce uzakta...

Hafif hafif bir lodos esiyor;
Misafir ediyorum sevgilinin nefesiymişçesine...

Öylesine özlemişimki gizli sevgilimi...
Görmesem de; aynı şehirde olmayı...
Elini tutamasam da; yan yana oturmayı...
Sevgilim olarak olmasa da; birlikte gülmeyi...
Öylesine özlemişimki...
Öylesine çaresizimki...

Vuslat-ı hayalden gayrısı gelmiyor elden.
Başka ne yapabilirim sevgilinin hayali dayanmayı bu kadar güçleştirirken..?
Umudumu nasıl koruyabilirim ümitsizlik denen merede karşı..?
Nasıl engel olurum beni içten içe bitirmesine tıpkı bir sigara gibi..?
Nasıl..?
Nasıl..!

Şimdi gidip birine akıl danışsan
Ya "Erkek adamsın! Güçlü dur" safsataları;
Ya da "git konuş oğlum senden iyisini mi bulacak?" gazları...
Vuslat yaşama amacım olmuşken bu riski alabilir miyim?
Bu kumarı oynayabilir mi insan?
Yarınki mutluluğunu bir valeye ya da yerden gelecek okeye bırakabilir mi?
Hayata tutunmamı sağlayan bir hayali nasıl koyarım masaya..?
Tünelin sonundaki ışığa da bakmazsam bu güçsüz beden ilerleyemez!

Hep o anı hayal ediyorum...
Hani görür güçsüzlüğümü de gelirsin diyorum,
Hani seviyorsun sen de diye...
Benim yapamadığımı yapar tutarsın elimi diyorum...
Yaşayasım geliyor. Kendimi buluyorum sanki...
Yarın diyorum, yarın olsun görüşelim...
Sonra bir merak bütün hücrelerimde...
Acaba düşünüyor musun beni..?
işte bu filmi her gece izliyorum...
Aylardır, bıkmadan usanmadan her gece...
Her gece bu filmle yeşeriyor umut filizlerim
Her gece hayatla ölüm arasındaki yoldan bu film çeviriyor beni...

İşte böyle sevgili, işte böyle...
Kelebek misali yaşıyorum aylardır...
Aylardır bir saat sonramı bile düşünmüyorum...
Ekmeğimi bir öğünlük alıyorum...
Aylardır büyük bir poşeti dolduracak alışveriş yapmadım...
Aylardır ufak pet şişelerden içiyorum suyumu bile...
Bu mu vuslat-ı hayalin verdiği yaşama sevinci diyeceksin değil mi?
Aylardır ben bu halime şükrediyorum...
Aylardır beni farket diye kendime bakıyorum...
Aynalarla hala göz gözeysem vuslatı istediğimdendir...
Ciğerlerimde hala oksijen varsa tek gerekçesi; Vuslat-ı hayaldir...

Hak Edene…

Aşk ne güzel şeymiş be sevgilim…
Sevmek, sevildiğini hissetmek…
Sabah uyandığında “Günaydın canım” ı duymak ne güzelmiş…
Ne güzelmiş seninle bir şeyler paylaşmak…
Hiç tanımadığım insanların anılarını dinlemek…
Hiç girmediğim bir okulu anlatman…
Aşk çok güzelmiş be sevgilim, çok…


Tarif edebilsem keşke…
Hani desem ki kalbine konması bir kelebeğin;
Veya sıkıcı bir okul gününde bu satırları dökmek kalemimden…
Ama kelebeğin ömrü bu kadar kısayken
Kalemimin ucu her an bitebilecekken…
Hani sonsuzluk desem bilinmezlik gibi…
Nasıl bilmez insan içinde alevlenen ateşi..?


Romanlarda geziyorsun, şarkılarda şiirlerde…
Sahi canım niye senaristler her aşk filminde seni yazıyor?
Her fırça darbesinde mi varsın yoksa görmek istediğimi mi görüyorum?
Perdeler senin için açılıyor sanki…
Sanki seni bekliyor koca salon…
Flaşlar senin için patlıyor sanki…
Objektifler senden başkasını çekmemeye yeminli sanki sevgilim…


Elimi hiç bırakma sevgilim…
Hep gülen gözlerinle bak bana…
Sakın ıslanmasın ay tenin
Süzülüp kalbimi hançerlemesin bir damla bile yaş…
Hani ayrıklıkta yazılır ya genelde şiirler
Bak sevgilim, ben hak edene yazdım…
Yılları hak etmemiz dileğiyle yazdım… =)
Oğuz CİCAK

Sen Ağlıyorsun

Sen ağlarken dursun Dünya
Kaysın bir yıldız daha meçhule ne çıkar.
Bende bir kağıt bir kalem ve titret ışık lamba
Sen ağlıyorsun, ben bitiyorum, kime ne?

Karışıyor gözyaşların umutsuzluğuna
Bir çare bulamamak mutsuzluğuna
Kahrediyor beni, kahrediyor; inan buna
Sen ağlıyorsun, ben bitiyorum, kime ne?

Gözyaşlarını seyrederken ruhum, gözlerim göremiyor
Döktüğün her gözyaşı kalbimi hançer misali acıtıyor
Geçmiş kırbaçlıyor beni, yarınlar teselli oluyor
Sen ağlıyorsun, ben bitiyorum, kime ne?

Bedenim kilometrelerce uzakta olsada sana
Ruhum hep yanıbaşında, kalbime düşünce bu kara sevda
Beni tanıyanlar tanıdı bir ben daha
Şimdi bir kez daha bakıyorum bir sana bir de bana,
Sen ağlıyorsun, ben bitiyorum, kime ne?