28 Kasım 2010 Pazar

Habersiz Sevgiliye...

Okey taşlarının manalı ezgisini dinliyorum bir çamın gölgesinde
Habersiz sevgiliden kilometrelerce uzakta...

Hafif hafif bir lodos esiyor;
Misafir ediyorum sevgilinin nefesiymişçesine...

Öylesine özlemişimki gizli sevgilimi...
Görmesem de; aynı şehirde olmayı...
Elini tutamasam da; yan yana oturmayı...
Sevgilim olarak olmasa da; birlikte gülmeyi...
Öylesine özlemişimki...
Öylesine çaresizimki...

Vuslat-ı hayalden gayrısı gelmiyor elden.
Başka ne yapabilirim sevgilinin hayali dayanmayı bu kadar güçleştirirken..?
Umudumu nasıl koruyabilirim ümitsizlik denen merede karşı..?
Nasıl engel olurum beni içten içe bitirmesine tıpkı bir sigara gibi..?
Nasıl..?
Nasıl..!

Şimdi gidip birine akıl danışsan
Ya "Erkek adamsın! Güçlü dur" safsataları;
Ya da "git konuş oğlum senden iyisini mi bulacak?" gazları...
Vuslat yaşama amacım olmuşken bu riski alabilir miyim?
Bu kumarı oynayabilir mi insan?
Yarınki mutluluğunu bir valeye ya da yerden gelecek okeye bırakabilir mi?
Hayata tutunmamı sağlayan bir hayali nasıl koyarım masaya..?
Tünelin sonundaki ışığa da bakmazsam bu güçsüz beden ilerleyemez!

Hep o anı hayal ediyorum...
Hani görür güçsüzlüğümü de gelirsin diyorum,
Hani seviyorsun sen de diye...
Benim yapamadığımı yapar tutarsın elimi diyorum...
Yaşayasım geliyor. Kendimi buluyorum sanki...
Yarın diyorum, yarın olsun görüşelim...
Sonra bir merak bütün hücrelerimde...
Acaba düşünüyor musun beni..?
işte bu filmi her gece izliyorum...
Aylardır, bıkmadan usanmadan her gece...
Her gece bu filmle yeşeriyor umut filizlerim
Her gece hayatla ölüm arasındaki yoldan bu film çeviriyor beni...

İşte böyle sevgili, işte böyle...
Kelebek misali yaşıyorum aylardır...
Aylardır bir saat sonramı bile düşünmüyorum...
Ekmeğimi bir öğünlük alıyorum...
Aylardır büyük bir poşeti dolduracak alışveriş yapmadım...
Aylardır ufak pet şişelerden içiyorum suyumu bile...
Bu mu vuslat-ı hayalin verdiği yaşama sevinci diyeceksin değil mi?
Aylardır ben bu halime şükrediyorum...
Aylardır beni farket diye kendime bakıyorum...
Aynalarla hala göz gözeysem vuslatı istediğimdendir...
Ciğerlerimde hala oksijen varsa tek gerekçesi; Vuslat-ı hayaldir...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder